Dag Vietnam, hallo Indonesië!

Selamat siang!

Mijn laatste reisverslag van deze reis, en die schrijf ik hier in Sanur, Bali.

Eerst nog de laatste paar daagjes in Vietnam. We hebben de Saigon by Night tour gedaan en die was echt super gaaf. We werden door 2 vrouwen opgehaald en mochten achterop de scooter. We begonnen om 18.00 uur dus het begon net te schemeren. HCM is ingedeeld in allerlei districten, en die zijn allemaal anders. De een is armer dan de ander, het district waar wij in zaten was het backpackers district, er is een Chinatown, een buurt waar alleen maar Koreanen wonen... Van alle wat dus! De gidsen kinden konden ons van alles vertellen over de stad en mijn gids vertrouwde mij zelfs wat prive dingen toe. Zo vertelde ze dat ze (omgerekend) $400 betaalt voor haar kamer, best goed verdient bij XOtours en een vast contract heeft. Interessant om te weten, want we waren ook in een district waar de rijken zitten die een maid nemen die zwaar onder betaald worden, en geen contract hebben en dus zo op straat gezet kunnen worden. Wat overigens ook regelmatig gebeurt... In dezelfde buurt staan ook heel wat mooie grote appartementencomplexen waar bijna niemand in woont, maar wel allemaal verkocht zijn. De rijken kopen deze appartementen om hun geld veilig te stellen omdat de inflatie hoger is dan de daling van de huizenprijzen.
Verder konden we kiezen uit verschillende hapjes en mmm wat is het Vietnamese eten toch lekker! We hadden ook een sugercane drankje en dat is ook jummie!
De tour heeft ons HCM laten zien op een andere manier dan dat we zelf zouden hebben gedaan en was zeker de moeite waard.

Op onze laatste dag zijn we naar het War Remnants Museum gegaan en dat was heel indrukwekkend. Bizar wat er allemaal is gebeurd in de oorlog. En zo lang is dat nog niet geleden. Je ziet er foto's van mensen die zijn getroffen door napalm (misvormde lichamen) maar ook foto's van generaties later waarbij ook nog de napalm effecten te zien zijn. Naar, heel naar. Er lagen ook tijgerkooien waar 2 of 3 mensen in moesten liggen, maar er de kooi bestaat uit prikkeldraad dus dat ligt niet heel fijn. Of foto's van gevangenen die achter een auto liggen, touw om hun enkel gebonden en net zo lang over de weg worden gesleurd tot ze dood zijn.
Dus. Was niet een heel gezellige middag maar wel interessant.

Toen op weg naar het vliegveld en op naar Bali! De vluchten waren prima maar duurde wel lang. We kwamen om 00.00 aan op Jakarta en om 06.00 ging de volgende vlucht pas dus wachten wachten wachten..

Eenmaal aangekomen stond daar een mannetje met een bordje met Miss Suzanne Jacobs en jaaaa dat ben ik! Hup het busje in naar het hotel. Helaas voelde ik mezelf nog steeds onwijs beroerd dus na het ontbijt terug naar het hotel en op de bank in slaap gevallen totdat de kamer klaar was. Heerlijk hotel, fijne kamer! Gigantisch zwembad en oh wat fijn! We zaten in Legian. Ligt naast Kuta, aan het strand. Maar het strand was verschrikkelijk. Het was vies, er lag alleen maar plastic. Overal plastic. Zo zonde! Was echt even een tegenvaller. Voor de rest rustig aan gedaan, lekker gezwommen en door het stadje gelopen. Daarna gingen we door naar Ubud!! Daar keek ik echt naar uit. Hotel was erg fijn, verse bloemetjes op bed, handdoeken in de vorm van een zwaan gevouwen, privezwembadje voor het huisje.. Je kent het wel. We liepen in het stadje en ons oog viel op een advertentie voor een sunrisetour. Wat inhoudt dat je om 02.30 wordt opgehaald bij je hotel, dan een uurtje rijdt, banana chocolate pancake eet en wat koffie proeft en dan 1,5 uur gaat hiken, de berg op om vanaf daar de zonsopgang te zien. Het hiken was wel pittig, want het was geen mooi begaanbaar pad maar stenen, rotsen, scherpe randen.. En als je daar dan met je gewone sneakers loopt is dat geen pretje. Maarrrrr... Het was zo ontzettend mooi! Toen we boven waren begon het onwijs mistig te worden maar om 06.20 uur trok het allemaal weg en dar kwam de zon tevoorschijn! Heel mooi, maar ook heel vroeg ;)
Daarna moesten we natuurlijk naar beneden lopen. Alles ging prima, tot ik een gat in de weg niet zag en KRAK daar ging mijn enkel... Ik had geen keus dan doorlopen en dat ging eigenlijk wel oke. Maar toen we in het busje terug zaten had ik mijn enkel een uur niet bewogen en oei oei oei... Hinkelen naar de kamer en toen wat uurtjes slaap inhalen. En toen werd ik wakker met pijn. Een soort Thailand déjà-vu. Voelde niet goed dus voor de zekerheid naar de dokter gegaan. Daar hadden ze geen röntgen apparaat dus toen werd ik met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Toen weer terug naar de kliniek en de uitslag was: niet gebroken. Dat is in ieder geval fijn. Mijn enkel werd goed ingepakt en ik kreeg krukken mee en ja, daar ging ik dan weer hoor! Het was onwijs zwaar met die krukken dus we konden niet heel veel meer doen in Ubud. Grrrrr balen! Als troost maar een dagje spa gedaan. 5 uur lang massage, flower bath, hoofdmassage, heerlijke lunch... Potverdrie eat was dat lekker!

En nu zijn we in Sanur, onze eindbestemming. Gisteren naar het strand geweest (mooi strand! Wit, fijn zand, bedjes etc.) en vandaag is het Nyepi day (http://nl.wikipedia.org/wiki/Nyepi).
Houdt in dat vanaf 06.00 vanochtend tot 06.00 morgenochtend complete stilte op de straten is. Niemand mag zijn huis/hotel uit, 's avonds mag er niet te fel licht branden en zeker ook niet te veel lawaai maken. Het idee er achter is dat de kwade geesten denken dat het eiland verlaten is, en dan laten ze het eiland voor een jaar met rust.
Gisteravond was er een optocht met alle Ogoh-Ogoh poppen op de straat en die waren echt heel groot en mooi allemaal! Heel druk op de straat en de politie wist het ook allemaal niet meer, iedereen deed maar wat dus er was echt totale chaos haha. Typisch voor Azië!

En nu dus sssssst! We zitten nu in het hotel wat spelletjes te doen, te lezen, eten, drinken (we hebben Bintangs ingeslagen!) en wachten tot het morgen is! Morgenavond vliegen we alweer terug. Gatsie, al die horrorverhalen uit NL over het weer.. Geen zin om terug te komen! Maar ja, geen keus.

Morgen gaan we nog naar het strand, laatste Bintangs drinken, beef rendang eten en dan is het echt zo ver....

Nu nog even genieten van het weer en ik zie jullie weer in NL!

Selamat tinggal!